Förum varlega

Eins og fastagestir þessarar bloggsíðu vita komum við frá London í gær.  Óhjákvæmilegur fylgifiskur slíkra ferða er að keyra þá tæplega 500 kílómetra sem eru frá Keflavíkurflugvelli til Hornafjarðar.  Þegar við lentum í Keflavík í gær fengum við þær fréttir að Hellisheiði væri lokuð vegna veðurs, flutningabíll hefði lent í einhverju óhappi á Reykjanesbraut og rúta með skólakrökkum hefði fokið útaf við Markarfljót.  Við svona aðstæður er ekkert sérstaklega spennandi að keyra áðurnefnda leið en eftir að hafa skoðað upplýsingar á netinu, í textavarpinu og hringt í vegagerðina mátum við stöðuna þannig að ástandið hefði lagast stórkostlega og okkur væri óhætt að bruna heim.  Það er skemmst frá því að segja að það var skítaveður á leiðinni, svarta þoka, grenjandi rigning og rok og víða snjókrapi á veginum.  Það voru því vægast sagt mjög hættulegar aðstæður til akstur á þessari leið og þá reynir maður að fara sérstaklega varlega.  Við komumst heil á höldnu heim eftir um 6 klst. akstur og vorum fegin að geta sofnað í okkar eigin rúmi eftir um 15 tíma ferðalag frá London til Hornafjarðar.

Þegar ég sá þessa frétt um banaslys á Suðurlandsvegi fór ég í huganum yfir ferðalag okkar í gær.  Ég rifjaði upp þegar við keyrðum framhjá skiltinu með klesstu bílunum sem segir hversu margir hafa látist í umferðarslysum á árinu.  Þar stóð að einn hefði látist á þessu ári.  Ég rifjaði upp þegar við keyrðum eftir nýja veginum sem er ein-og-hálf-breidd og töluðum um hvað okkur þætti óþægilegt að keyra eftir honum venga þess hversu þröngur hann er og hversu víraskilrúmið gæti leikið bíla og ekki síst mótorhjól illa ef óhapp irði.  Ég rifjaði upp þegar við keyrðum niður Kambana í svarta þoku og ég sagði samferðafólki mínu að ég setti alltaf þokuljósin á við slíkar aðstæður eftir að fólk sem við þekkjum lenti í hörmulegu slysi á sömu slóðum við svipaðar aðstæður.  Ég rifjaði upp hvernig mér fannst bíllinn stundum skauta ofaná krapinu á veginum og hversu lítið hefði í raun þurft að gerast til að við færum út af veginum eða yfir á öfugan vegarhelming um leið og við mættum bíl.  Ég rifjaði upp allar einbreiðu brýrnar og hversu miklar slysagildrur þær eru í raun og veru, sérstaklega í skyggni ein og var í gærkvöldi.

Það getur verið stórhættulegt að ferðast um þjóðvegi Íslands.  Sérstaklega á þessum árstíma og við aðstæður eins og voru í gærkvöldi.  Það sanna hörmuleg slys eins og þessi frétt segir frá.  Það eru vissulega margar brotalamir og slysagildrur á vegunum en vísan um að FARA VARLEGA Í UMFERÐINNI verður samt aldrei of oft kveðin.

Kona lést í umferðarslysi á Suðurlandsvegi